درآن زمان روستائیان توانائی خریدلباس رانداشتندواغلب لباسهای آنهاازپنبه وپشم گوسفندان
درست می شده است.برای بدست آوردن اینگونه لباس آنان نخست پنبه راخریده وبادستگاه
نخ ریسی(جهره)آن رابصورت نخ درمی آوردندوسپس آن رابه افرادی به نام جلفا(بافنده)که
بنابه ماهیت همین شغل اسمشان راجلفاگذاشته بودندمی دادندوازآنها پارچه ای به نام بئز
(کرباس)تحویل می گرفتندوبعدازرنگ آمیزی ازآن پارچه برای خودشان لباس می دوختند
واین نوع پارچه بیشترمورداستفاده ن وبچه هابوده است.ن ازپارچه هایی به نام
فاستونیه (پارچه راهداروسیاه وسفید)حاجی منه باخ(باگلهای رنگارنگ بزرگ)تافتاوتریمه
پیراهنهای بلندتازانوهمراه باشلوارمی پوشیدند.جوانترهاهمراه باپیراهن چین دارکوتاه یک
دامن هم تانزدیک زانوبه نام شلته به کمرشان اضافه می کردند.
(برگرفته ازصفحه35کتاب ناشناخته های حیدرباباچاپ دوم)
پارچه ,ن ,لباس ,منه ,وسفید ,حاجی ,به نام ,حاجی منه ,وسفید حاجی ,راهداروسیاه وسفید ,نام فاستونیه پارچه
درباره این سایت